تاریخچه‌ی لباس «رخت گشاد»

ﺑﺮ اﺳـﺎس ﻣﺴـﺘﻨﺪ ﻫﺎ و ﺷـﻨﯿﺪهﻫﺎی ﻗﺪﯾﻤﯿﺎن و ﺑﻮﻣﯿﺎن اوز، اﯾﻦ ﻟﺒﺎس ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ رﺧﺖ ﮔﺸـﺎد ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ ۳۰۰ ﺳﺎل ﻗﺪﻣﺖ دارد و ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﺴﯿﺎر ﺟﺰﺋﯽ از ﻧﺴﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ دﯾﮕﺮ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ.

ﺧﻮس ﺑﺎﻓﯽ از اﺟﺰای اﺻـــﻠﯽ دوﺧﺖ اﯾﻦ ﻟﺒـﺎس ، از اﻟﯿـﺎف ﻧﻘﺮهای ﺗﺸـــﮑﯿـﻞ ﺷـــﺪه و در ﮔﺬﺷـــﺘـﻪﻫﺎ از ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺑﻪ اوز آورده ﺷﺪه اﺳﺖ.

دوزﻧـﺪﮔـﺎن اﯾﻦ ﻧﻮع ﻟﺒـﺎس ﻣﯽﮔﻮﯾﻨـﺪ: ﺷـــﻠﻮار، روﺳـــﺮی، ﮐﻼه، ﭘﯿﺮاﻫﻦ، ﺟﻠﯿﻘـﻪ زﻧـﺎن و ﻟﺒـﺎس ﮐﻮدﮐـﺎن ازﺑﺨﺶﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ رﺧﺖ ﮔﺸـﺎد اﺳـﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎ دﺳـﺖ دوﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷــﻮد؛ و ﺧﻮس ﺑﺎﻓﯽ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ در دوﺧـﺖ ﺑﺮ زﯾﺒـﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﮐـﺎر دﺳــﺖ ﻣﯽاﻓﺰاﯾـﺪ.ﮐﺮه ﺑـﺎﻏﯽ، دﺳـــﻤـﺎل ﮐﭽـﻪ، روﺳـــﺮی ﺑﺰرگ ﺧﻮص دوزی ﺷــﯿﻔﻮن، ﺑﺮﮔﮏ، ﻫَﻞّ ﭼُﻤﺒُﺮﮐُﻮش ﺳــﻐﺮی از ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺴــﻤﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ رﺧﺖ ﮔﺸــﺎد اﺳــﺖ.

ﻓﺮاواﻧﯽ زﯾﻨـﺖآﻻت و ﻃﻼﻫـﺎﯾﯽ ﺑـﻪ ﮐـﺎر رﻓﺘـﻪ در اﯾﻦ ﻟﺒـﺎس زﯾﺒـﺎﯾﯽ آن را ﭼﻨـﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺮده و ﺳـــﺒـﺐ ﺗﻤـﺎﯾﺰ آن از ﺳـﺎﯾﺮ ﻟﺒﺎسﻫﺎی ﻣﺤﻠﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷـﺪه اﺳـﺖ.رﺧﺖ ﮔﺸـﺎداوز ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﺮﮐﯿﺐ رﻧﮓ زﯾﺒﺎ و ﺷـﺎد ﺑﻮدن آن ﻟﺒﺎﺳـﯽ ﺧﺎص و ﻣﺘﻔﺎوت از ﺳـﺎﯾﺮ ﻟﺒﺎسﻫﺎی ﺳـﻨﺘﯽ اﺳـﺖ و در ﻣﻮزهﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻤﺎم ﮔﻨﺠﻌﻠﯽ ﺧﺎن ﮐﺮﻣﺎن، ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺻـﺎﻟﺤﯽ ﺷـﯿﺮاز، ﻣﻮزه ﻋﺮوﺳـﮏ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮان ﻧﺼـﺐ ﺷـﺪه و ۲۱ آﺑﺎن ۹۶در ﻓﻬﺮﺳﺖ آﺛﺎر ﻧﺎﻣﻠﻤﻮس ﮐﺸﻮر ﺑﻪ ﺛﺒﺖ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ.

منبع: موزه مردم شناسی و اداره ارشاد شهرستان اوز