خبر بدون تماشاچی شدن بازی پرسپولیس و آلومینیوم در هفته اول لیگ برتر که ظهر دیروز منتشر شد باز هم این سوال جدی پیش می‌آید که وضعیت فوتبال ایران چه خواهد شد؟ «اساسا چرا مسابقات فوتبال برگزار می‌شود؟»
این سوال بارها و بارها قبلا به دلایل گوناگون پرسیده شده ولی هر بار با رخ دادن یک اتفاق جدید به شکل جدی‌تری مطرح می‌شود. وقتی سیستمی با گردش مالی چند هزار میلیارد تومانی به هیچ یک از اهداف از پیش تعیین شده‌اش نمی‌رسد چرا وجود دارد؟ فقط برای اینکه جیب چند نفر را پر کند؟
گفته شده زیرساخت‌های ورزشگاه آزادی پذیرای حضور هواداران نیست و بسیاری از رسانه‌ها به درستی اشاره کردند مساله همچنان بحث حضور زنان در استادیوم است.
فیفا و ای‌اف‌سی اولتیماتوم سفت و سختی به فدراسیون فوتبال ایران داده و به این ترتیب چون هنوز مجوزهای حضور زنان در ورزشگاه از طرف مقامات صادر نشده کلا بازی را بدون تماشاگر کردند؛ یعنی همان راه‌حل همیشگی: پاک کردن صورت مساله.
هفته پیش مهدی تاج گفته بود که به دلیل حل نشدن ورود زنان به ورزشگاه ممکن است بازی‌ها با دو، سه روز تعویق برگزار شود و بعد گرمای هوا شد دلیل تاخیر در آغاز بازی‌ها. اما گویا دو، سه روز که هیچ، یک هفته به تعویق افتادن مسابقات هم کمکی به حل مساله نکرده است.
علاوه بر این برخی رسانه‌ها اطلاع دادند که به خاطر مشکل در سکوها حتی ممکن است دوربین‌های تلویزیونی هم نتوانند در ورزشگاه حاضر شوند و این یعنی حتی پخش مستقیم بازی هم در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
فوتبال به عنوان یک سرگرمی پول‌ساز در دنیا مطرح شده و حالا که فوتبال لیگ ایران نه درآمدساز است و نه هواداران می‌توانند از نزدیک بازی تیم محبوب‌شان را ببینند و شاید پخش مستقیمی هم در کار نباشد چرا اصلا باید چیزی به اسم لیگ داشته باشیم؟ فوتبالی که حق پخش ندارد، تماشاچی ندارد، تیم قهرمانش پاداش نمی‌گیرد و هر نهاد خارج از فوتبالی می‌تواند کل این ورزش را بفرستد روی هوا به چه دردی می‌خورد؟
اصلا چرا فدراسیون کلا بازی‌ها را پشت درهای بسته برگزار نکند و صرفا یک نتیجه به رسانه‌ها ندهد برای انتشار؟ مثلا سر ساعت معینی دو تیم وارد ورزشگاه شوند و بعد از دو ساعت بیایند بیرون و بگویند نتیجه چند چند شد یا حتی اصلا این هم نه، کل مسابقات را مثل فوتبال منیجر فیفا مجازی کنند و در نهایت بدهند هوش مصنوعی نتایج را بر اساس اسکواد تیم‌ها که آن هم به صورت مجازی است، تعیین کند.
رسانه‌های ورزشی هم بر اساس همان نتایج خبر تولید کنند و هواداران در فضای مجازی بزنند توی سر و کله همدیگر. آخر فصل هم یک جام بدهند به تیم اول و خلاص.
می‌ماند یک تیم ملی که آن هم می‌شود یک‌سال از بازیکنان لژیونر خارج از کشور استفاده و در مسابقات شرکت کرد. به هر حال این تیم هر قدر هم مشکل داشته باشد دیگر نتایجی بدتر از حذف در یک‌چهارم نهایی جام ملت‌ها یا خوردن ۶ گل از انگلیس که رقم نمی‌زند!
این همان پیشنهادی است که یحیی گل‌محمدی روز گذشته در کنفرانس خبری پیش از نخستین بازی تیمش در لیگ بیست‌وسوم مطرح کرد: فوتبال را یک‌سال تعطیل کنید تا وضعیت مشخص شود. یحیی در مورد بدون تماشاچی شدن بازی گفت: «شوک خیلی بدی بود. ما خودمان را آماده کرده بودیم که بعد از ۲ قهرمانی و یک‌جورایی ۳ قهرمانی، کنار هواداران دیداری داشته باشیم و بتوانیم از وجودشان استفاده کنیم. خیلی شوک منفی و بدی خوردیم و باورم نمی‌شود این هماهنگی در شروع مسابقات را. نمی‌دانم اسمش را چه بگذارم، بدون تماشاچی اصلا معنی ندارد، پرطرفدارترین تیم آسیا در اولین بازی لیگ بدون تماشاگر بازی کند. اگر واقعا زیرساخت نداریم، من پیشنهادم این است که یک‌سال لیگ را تعطیل کنیم و زیرساخت‌ها را درست کنیم و شروع کنیم دوباره.
اینکه از اولین بازی لیگ این داستان‌ها پیش بیاید واقعا زشت است. نمی‌دانم دلیلش چیست اما با این نوع برنامه‌ریزی و نگاهی که در فوتبال هست، فقط روز به روز پسرفت می‌کنیم. دیگر کشورها را می‌بینیم که چه امکانات و چه برنامه‌ریزی و چه بازیکنانی دارند، اما اینجا به جای پیشرفت متاسفانه پسرفت می‌کنیم.
متاسفم و واقعا ناراحت شدم از این خبری که شنیدم و فقط حس بی‌انگیزگی در همه آنهایی که کنار هم بودیم، ایجاد شد. نمی‌دانم چه بگویم و فقط بلدیم بگوییم ان‌شاءالله ماشاءالله!»
اما آقای تاج! فارغ از همه این مسائل شما به عنوان نفر اول باید درباره‌ی وضعیت فوتبال ایران پاسخگو باشید. همه در جریان جلساتی که با نهادهای مختلف از ریاست‌جمهوری گرفته تا شورای تامین و … برگزار شده هستند و معذوریت‌ها را می‌دانند، اما در نهایت این شما هستید که باید پاسخ بدهید. شهریور سال گذشته شما با وعده آوردن VAR، حضور زنان در استادیوم، آزادسازی پول‌های بلوکه شده ایران نزد فیفا و ای‌اف‌سی، گرفتن نتایج آبرومند در جام جهانی و گرفتن مجوز حرفه‌ای باشگاه‌ها به فوتبال برگشتید.
بینی و بین‌الله کدام یک از این وعده‌ها محقق شد؟ استقلال از آسیا حذف شد، وار نیامد و نخواهد آمد، در جام جهانی نتایج فضاحت‌باری رقم خورد، پول‌های ایران آزاد نشده و نه تنها زنان وارد استادیوم نشدند که کلا بازی‌ها بدون تماشاگر می‌شود! مشخص نیست شما نسبت به انتقادات بی‌شماری که می‌شنوید سِر شده‌اید یا واقعا عامدانه همه چیز را به قول یحیی به ان‌شاءالله سپرده‌اید؟ و الا این همه کوبیدن بر طبل بی‌عاری واقعا متعجب‌کننده است! اصلا شما چطور می‌پذیری که بازی افتتاحیه فصل آن هم تیم قهرمان بدون تماشاچی باشد؟ بروید ببینید در فوتبال روز دنیا برای اینکه بازی‌ها با تماشاچی بیشتری باشد چه کارها که نمی‌کنند! بروید ببینید در ایام کرونا چطور فدراسیون‌ها تمام امکانات بخش‌های خصوصی و دولتی را بسیج کردند تا زودتر بتوانند هواداران را به استادیوم برگردانند. آن وقت شما به همین راحتی می‌گویید بازی بدون تماشاچی؟
اگر واقعا برخی مسائل از دست شما خارج است و «اجازه نمی‌دهند» استعفا بدهید تا مشخص شود که اوضاع از چه قرار است و اگر استعفا نمی‌دهید و می‌خواهید به همین شکل کج‌دار و مریز کار را پیش ببرید، مشخص می‌شود نگهداشتن آن صندلی ریاست برای شما از هر چیزی مهم‌تر است و احتمالا به همین دلیل بوده که هر طور شده شما را به ساختمان سئول برگرداندند!
چرا وضعیت فوتبال ایران به این روز افتاده؟ این حجم از سردرد به واسطه پسرفت‌های هر روزه به خاطر چیست؟ به این خاطر که عده‌ای نمی‌پذیرند زنان وارد استادیوم شوند؟ به این خاطر که گذاشتن چند تا صندلی و درست کردن چند تا سکو در آزادی چند سال زمان نیاز دارد؟ به این خاطر که چند نفر با وجود علم به ناکارآمدی حاضر به ول کردن فوتبال نیستند؟ اینها سوالاتی است که به کرات در شبکه‌های اجتماعی توسط هواداران فوتبال پرسیده می‌شود و هیچ کس جوابی برای آنها ندارد.
نویسنده:علی ولی‌اللهی
دیدگاهتان را بنویسید