تیم ملی بسکتبال زنان کشورمان با شکست میلی‌متری برابر اندونزی به مقام نایب قهرمانی کاپ آسیا رسید و از رسیدن به دسته اول باز ماند. با این حال، کسب این نتیجه هم برای بسکتبال زنان کشورمان یک نتیجه بسیار خوب تلقی می‌شود و می‌توانیم امیدوار باشیم با سرمایه‌گذاری درست و برنامه‌ریزی میان‌مدت تا دو سال آینده به دسته اول آسیا برسیم. اما بدون تردید یکی از دلایل موفقیت دختران ما خانم «النی کاپوجیانی»، مربی خوشفکر یونانی در راس هرم کادرفنی است. مربی که فقط در مدت سه ماه تاثیرات مثبت خودش را گذاشت و با تزریق خودباوری به بازیکنان تیم و یکپارچگی که بین بچه‌ها ایجاد کرد یک تیم یکدست و با روحیه از پیش برنده را روانه مسابقات کرد.
خانم کاپوجیانی قراردادش به پایان رسیده و با توجه به نتایج درخشانی که گرفته انتظار می‌رود فدراسیون بسکتبال هر چه سریع‌تر قرارداد جدیدی با او امضا کند تا همه با هم خیلی زود کار را برای دو سال دیگر آغاز کنند. سرمربی یونانی تیم ملی بسکتبال قبل از ترک ایران گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار «اعتماد» داشت و پاسخگوی چند سوال بود که در ادامه می‌خوانید.
چند وقت است که در ایران هستید، آیا از زندگی در ایران خوشحال هستید؟
من ۱۵ ماه مه وارد ایران شدم. یعنی کمتر از سه ماه است که در ایران زندگی می‌کنم، چون باید مسافرت می‌کردیم.
از انتخابی که کردید، راضی هستید؟ یعنی آمدن به ایران؟
از تصمیمی که گرفتم واقعا خوشحالم. از زندگی در ایران راضی هستم. همه به من کمک می‌کنند که اینجا احساس راحتی کنم. مهمان‌نوازی شما ایرانی‌ها واقعا شگفت‌انگیز است و فقط می‌توانم در مورد ایرانی‌ها تعریف کنم. تهران را هم خیلی دوست دارم با اینکه ترافیک زیادی دارد. البته ترافیک در شهرهای بزرگ بخشی از زندگی است!
در زمانی که تمرین یا مسابقه نباشد چطور زمان خود را سپری می‌کنید؟ در خانه می‌مانید؟
معمولا ما در روز تمرین‌های‌مان زیاد است، چون هر روز دو نوبت تمرین داریم. مثلا صبح‌ها تمرین فیتنس و شوتینگ داریم و عصرها تمرین بسکتبال بعضی روزها به تیم ملی بسکتبال زنان استراحت میدهیم. همان‌طور که به شما گفتم اینجا همه به من کمک می‌کنند تا زندگی راحت‌تری داشته باشم.با هم می‌رویم بیرون، رستوران می‌رویم و حضور در مرکز خریدهای بزرگ را تجربه و از آنها خرید می‌کنیم. اوقات استراحت مناسبی داریم که من با این مساله مشکلی ندارم. در واقع من آمدم به اینجا که کارم را انجام بدهم و اولویت من کار و بعد استراحت است که برای تمرین بعدی آماده و شاداب باشم. فقط بعضی وقت‌ها احساس تنهایی می‌کردم ولی همان‌طور که گفتم همه کمک می‌کنند که زندگی راحت‌تری داشته باشم.
برای بعضی از بازیکنان و مربیان خارجی به دلیل بعضی از قوانین زندگی در ایران دشوار بوده و بعد از ترک کشور در این باره اظهارات منفی هم داشتند، اما خوشحالیم که به شما بد نگذشته!
در مورد سوال‌تان که کردید: آیا من در اینجا مشکلی دارم یا نه باید به شما بگویم ایران با کشور من متفاوت است. ایران قوانین خودش را دارد ولی من از تمام قوانین قبل از اینکه پیشنهاد همکاری را قبول کنم، خبر داشتم و می‌دانستم کجا دارم می‌‌آیم و باید به قوانینش احترام بگذارم وگرنه من این پیشنهاد همکاری را نباید قبول می‌کردم. من سعی می‌کنم از قوانین پیروی کنم و یقین دارم تا الان این کار را انجام دادم. من واقعا در ایران مشکلی ندارم. مثلا در یونان با تیم خودم مشکلات متفاوتی را تجربه کردم. همان‌طور که می‌دانید وقتی مربی تیم باشید، هر روز یک موردی است که باید حلش کنید. راه‌حلی برای اینکه موقعیت را اصلاح کند که این موضوعات کاملا بدیهی و خیلی نرمال است و در تیم‌ها دیده می‌شود. در مجموع من هیچ مشکلی ندارم.
بسیار خب! از کار کردن با بچه‌های بسکتبال ایران بگویید. از نظر شما دختران ایرانی در بسکتبال استعداد خوبی دارند؟
من چندین بازی را از زمانی که اینجا آمدم، تماشا کردم که این بازی‌ها متعلق به لیگ‌های پایین‌تر بودند. همین‌طور چندین بازی را که از آکادمی‌های مختلف بودند از طریق شبکه‌های اجتماعی نگاه کردم. بازی‌های زیادی در رابطه با مسابقات سه به سه دیدم. می‌توانم اذعان کنم دخترهای ایرانی خیلی با استعداد هستند. این مهم است که دخترهای ایرانی بسکتبال را عاشقانه دوست دارند و دوست دارند که با تلاش زیاد در این رشته موفق باشند. موضوعی که هست باید اینها از لحظه اول خیلی خوب آموزش ببینند. دخترها بازی می‌کنند. قواعد بازی را خوب یاد می‌گیرند. ولی باید یاد بگیرند چگونه در بازی با تمام قواعدش مشارکت کنند. باید اولویت‌های بازی را یاد بگیرند و به آنها احترام بگذارند و در اجتماع‌شان از این طریق وارد بشوند؛ در زمین بازی، رختکن یا خارج از زمین. نتیجه‌گیری من این است که دخترهای با استعداد ایرانی در زمینه بسکتبال زیاد داریم فقط باید آموزش ببینند.
تیم ملی ما در تایلند با بدشانسی در فینال باخت و از صعود به دسته A باز ماند. سطح بازی‌ها چطور بود؟
ما یک اجرای عالی از تیم ملی ایران داشتیم که در رقابت‌ها مقام دوم را کسب و با اختلاف یک امتیاز در ثانیه‌های آخر بازی را واگذار کردند. سطح بازی‌های آسیایی در جام آسیا خوب است و می‌توانم این‌طوری به شما جواب بدهم که دخترهای ما به لحاظ فیزیکی در آمادگی کامل بودند، چون در تورنمنت ویلیام جونز شرکت داشتند و آماده شده بودند. در این تورنمنت تمام تیم‌ها شرکت داشتند. در آنجا بازیکن‌هایی با مهارت و سرعت بالا شرکت داشتند. شرکت در آن تورنمنت به ما کمک کرد تا شرایط بهتری داشته باشیم. البته باید بگویم دخترهای ما زمان بیشتری برای شرایط برابر داشتند. همان‌طور که شما هم می‌توانید تشخیص بدهید، آنها برابر با تیم‌ها بازی کردند. اجرای برابری با همه داشتند و باید بگویم معجزه از خودشان نشان دادند. ولی در بعضی مواقع اتفاقات طبق دلایلی متفاوت پیش می‌رود. شاید تیم ما به قدر کافی آمادگی نداشتند و به زمان بیشتری نیاز داشتند تا در فینال بازی بهتری داشته باشند و برنده شوند. آنها هیچ تجربه‌ای در رابطه با این سطح بازی‌ها نداشتند به خصوص بازی فینال. آنها به زمان بیشتری برای پیشرفت نیاز دارند تا خودشان را بالا بکشند و در سطح بالاتر قرار بگیرند. این موضوع خیلی مهم است که پیشرفت کنند و در مسیر پیشرفت قرار بگیرند. نه اینکه الان پیشرفت کنند و در آینده از کیفیت‌شان کاسته شود.
زمان زیادی نبود که هدایت تیم ملی را برعهده گرفتید. شرایط برای کسب موفقیت مهیا بود؟
ما با توجه به زمانی که داشتیم خیلی خوب برای این دوره از مسابقات آماده شدیم. اعتقاد دارم تیم من و بازیکنانم یک نمایش عالی و یک کار عالی در این زمان کوتاه به نمایش گذاشتند. می‌توانم با شجاعت بگویم اگر ما زمان بیشتری به‌طور مثال سه ماه بیشتر داشتیم دخترهای ما با آمادگی بهتر و بیشتری در مسابقات شرکت می‌کردند و نمایش بهتری در بازی می‌داشتند. آنها می‌توانستند بهتر بازی را اجرا کنند، احساس نزدیکی و شناخت بیشتری با این سطح بازی داشته باشند. ولی در همین زمان کوتاه کار خارق‌العاده‌ای انجام دادند. من اصلا نمی‌توانستم چیزهای بیشتری از دخترهایم درخواست کنم. آنها همیشه دوبرابر توان‌شان ۲۰۰درصد را در این راه گذاشتند. آنها تلاش سرسختانه‌ای داشتند و من به آنها افتخار می‌کنم همین‌طور من به تیم کاری خودم افتخار می‌کنم که در این راه با من همراه بودند.
نایب قهرمانی در سطح آسیا یک افتخار بزرگ برای تیم ملی بسکتبال زنان ما بود. فکر می‌کنید این آغاز راه موفقیت است؟
همان‌طور که قبلا گفتم، تیم ملی ایران در این دوره تاریخ‌ساز بودند حتی با اینکه به مقام اول دست پیدا نکردند. به عقیده من این پایه برای راهنمایی ما در خصوص چگونگی ادامه راه در آینده است. موفقیت به نظر من یعنی به دست آوردن آن و نگهداری از آن برای بیشتر موفق شدن، بیشتر و بیشتر تلاش کردن. بنابراین تصمیم‌گیری در اختیار من نیست. البته اعتقاد دارم، فدراسیون اولین قدم را برداشته و حمایت‌های زیادی از تیم ملی بانوان انجام داده و مطمئنم به حمایت‌هایش ادامه خواهد داد. این تصمیم با فدراسیون است که چطوری برنامه‌ریزی کند و برنامه‌ریزی‌ها را پیش ببرد.
بهترین خاطره شما از ایران؟
در زمان برگشت به خانه؟! می‌توانم بگویم در آن زمان من از ایران خاطرات بسیار خوبی به همراه می‌برم. اولا همان‌طور که گفتم من ایرانی‌ها و مهمان‌نوازی آنها را دوست دارم. من خیلی راحت به تیمم و گروه فنی توانستم وصل بشوم و خیلی راحت توانستیم مثل خانواده شویم. بهترین خاطره من این نیست که مقام دوم را کسب کردیم، بلکه بهترین خاطره من تاثیرگذاری بود که داشتم. با شجاعت می‌توانم بگویم من برای دخترهای جوان‌مان الهام‌بخش بودم تا یک مقدار متفاوت فکر کنند، به خودشان باور داشته باشند و به خودشان اعتماد داشته باشند و ورژن بهتر خودشان را نشان بدهند. بعضی وقت‌ها خودشان نمی‌دانستند این توانایی‌ها را دارند و می‌توانند بجنگند برای تمام اهدافی که دارند. من این حس را از آنها گرفتم و این بهترین خاطره در کل زندگی‌ام است!
قرارداد شما تمام شده است. دوست دارید مدت بیشتری در ایران بمانید و ادامه دهید؟
قرارداد من ۲۰ ماه آگوست تمام شد. البته که تمایل زیادی برای ادامه همکاری دارم، چون بازی دخترانم را دوست دارم و همین‌طور همکارانم. من هنوز عطش برای پرفورم بهتر دارم و درونم برای این هدف کاملا آمادگی دارد و دوست دارم برای سال‌های زیادی مربیگری کنم.
بزرگ‌ترین چالش شما در دوران مربیگری؟
می‌دانید چالش اصلی من در مربیگری در واقع آموزش بسکتبال نیست، بلکه چالش اصلی من این است که در بعضی مواقع باید تفکر بازیکن را عوض کنم. البته من در مورد بازیکنان ایرانی صحبت نمی‌کنم. تمام بازیکن‌ها عقاید و اصولی دارند. بعضی وقت‌ها نقاط قوت خودشان را نمی‌شناسند. این چالش بزرگی است که وظیفه دارم این موضوع را برای بازیکن باز کنم و چالش دوم من این است که تیمی را بگیرم و آماده کنم و به آنها نشان بدهم که واقعیت‌شان چگونه است و در راهی قرارشان بدهم که ورژن عالی خودشان را نشان بدهند، تقویت‌شان کنم و به آنها موقعیت‌های بیشتری در بازی‌ها بدهم و به بازیکنان احساس راحتی بیشتری بدهم.
در پایان چه صحبتی با دختران ایرانی دارید؟
همان‌طور که گفتم من خاطرات خیلی خوبی از ایران دارم و نظرات خیلی خوبی درباره مردم ایران دارم . خیلی مهربان هستند و مهمان‌نوازی خارق‌العاده‌ای دارند. در رابطه با خانم‌های ایرانی مثل تمام زنان دیگر دنیا معتقدم مهارت و قدرت دارند و می‌توانند به دنبال اهداف‌شان باشند. من به تمام دخترهای جوان و حتی سنین بالاتر می‌گویم، هیچ وقت از دنبال کردن اهداف‌تان دست برندارید. هیچ وقت از جنگیدن برای به دست آوردن رویاهای‌تان و موقعیت‌هایی که دوست دارید، دست برندارید. راه‌های زیادی برای دست یافتن به رویاهای‌مان وجود دارد. باید هوشمندانه برای دستیابی پیش برویم و هیچ وقت نایستیم و خسته نشویم و از رسیدن به اهداف‌مان سر باز نزنیم برای اینکه راه برای به دست آوردن موفقیت و هدف اصلا آسان نیست، این راه سخت است. بعضی وقت‌ها زمین می‌خوریم ولی باید به هدف‌مان فکر کنیم و قوی‌تر بلند شویم و دوباره بجنگیم، این شیوه‌ای است که من به همه توصیه می‌کنم و البته در زندگی شخصی هم همین‌گونه هستم. خدا را شکر در اینجا هستم در ایران و فردا همراه خانواده‌ام در یونان هستم و من از موقعیتی که دارم خیلی خوشحالم.
روزبه دلاور
منبع: اعتماد
دیدگاهتان را بنویسید