بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۸۴ در لس‌آنجلس برای من به عنوان اولین قهرمان المپیک زن عرب آفریقایی، لحظه‌ی بسیار حساسی بود. این پیروزی نه تنها برای من، بلکه برای بسیاری از دختران و زنان جوان در سراسر جهان که سرشار از احساس سرزندگی و انگیزه هستند، مایه غرور و افتخار بود. به هر حال، شب قبل از مسابقه ، همه نگاه‌ها به سمت من بود که این مرا مضطرب می‌کرد. من تنها ورزشکار زن در کل هیئت اعزامی مراکش بودم که در فینال ۴۰۰ متر دو با مانع شرکت کرده بود. این رویداد برای اولین‌بار برای زنان در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ به صورت مشابه مطرح شده بود.
پس از چهل سال بعد، حالا به عنوان عضوی از کمیته بین‌المللی المپیک* (IOC) در بازی‌های المپیک پاریس ۲۰۲۴ شرکت خواهم کرد. برای اولین‌بار در تاریخ شاهد این رویداد خواهم بود که بازی‌های المپیک با تعداد مساوی ورزشکاران زن و مرد برگزار خواهد شد. ما راه درازی را پیموده‌ایم. در سال ۱۹۲۴، زنان تنها ۵ درصد از شرکت کنندگان را تشکیل می‌دادند. در لس‌آنجلس ۲۳ درصد از ورزشکاران، زن بودند. اما به لطف تعهد IOC، این تعداد همچنان رو به افزایش است. زنان تقریباً ۴۹ درصد یعنی نزدیک به ۱۱۰۰۰ ورزشکار را در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو تشکیل دادند. در پاریس، ما به نسبت مطلوب پنجاه پنجاه دست خواهیم یافت. علاوه بر این، IOC با تغییر قوانین ما، برابری جنسیتی را مستقیماً در کانون توجه مراسم افتتاحیه قرار داده است. نه تنها به هر تیم اجازه می‌دهد بلکه فعالانه آنها را تشویق می‌کند تا یک ورزشکار زن و یک مرد به طور مشترک پرچم خود را حمل کنند.
بازی‌های المپیک موقعیت نادری است که ورزشکاران زن می‌توانند به اندازه همتایان مرد خود تیتر خبرها شوند. ما می‌دانیم که در هر دوره از بازی‌های المپیک، زمان‌هایی وجود دارد که پخش جهانی حائز اهمیت بیشتری است. ما برنامه را بر این اساس تنظیم کرده‌ایم تا اطمینان حاصل کنیم که تعداد متوازن جنسیتی از مسابقات، مدال و کل ساعت‌های مسابقه در این بازه‌های زمانی برگزار می‌شود. پاریس لحظه‌ای غرورآفرین برای جنبش المپیک خواهد داشت– سخت‌کوشی کمیته بین‌المللی المپیک، فدراسیون‌های ورزشی، کمیته‌های ملی المپیک، سازمان‌دهندگان و البته ورزشکاران و این بازی‌ها نشان‌دهنده اوج تعهد استراتژیک ما به برابری جنسیتی خواهد بود. اما مطمئناً خط پایان آن نیست.
با تکیه بر این دستاورد خارق‌العاده، اکنون ذینفعان خود را تشویق می‌کنیم که تمرکز خود را به خارج از زمین بازی منعطف کنند، جایی که وضعیت مربیان به توجه بیشتری نیاز دارد. در ۱۰ سال گذشته، تنها ۱۰ درصد از مربیان المپیک زن بوده‌اند. این عدد به سختی تغییر کرده است. مربیان اما تصمیم گیرندگان هشیار و تاثیرگذاری هستند. ما به زنان و دختران جوان نیاز داریم که مربیان زن را ببینند و باور کنند که آنها نیز می‌توانند مسئولیت‌پذیر و با نفوذ باشند. ما به مربیان زن در ورزش نیاز داریم. به همان دلایلی که دنیای شرکت‌ها به نمایندگان زن در سطح بالای رهبری نیاز دارد.
این چالش از سطح پایه شروع می‌شود. اصلاح همه چیز به زمان نیاز دارد زیرا یک حرفه مربیگری معمولاً قبل از رسیدن به سطح المپیک به مدت ۱۰ تا ۱۲ سال رقابت در سطح ملی به طول می‌انجامد. مربی شدن، تا اینکه بخواهید یک ورزشکار نخبه شوید، زمان بیشتری می‌برد.
اگرچه IOC تأثیر مستقیمی بر انتخاب مربیان بازی‌های المپیک ندارد اما ما متعهد هستیم که به این چالش رسیدگی کنیم و از ذینفعان در ایجاد مسیرهایی برای رسیدن بیشتر زنان به بالاترین سطوح مربیگری حمایت کنیم. برنامه مسیر زنان در ورزش با عملکرد بالا (WISH) یک عنصر کلیدی در پاسخ به المپیک است. بیش از ۱۰۰ زن از بیش از ۵۰ کشور و ۱۷ رشته ورزشی را برای مربیگری در سطح نخبگان تجهیز می‌کند. این رقم در حال افزایش است.
برای اطمینان، چندین چالش دیگر باقی مانده‌است. درست مانند ورزشکارانی که به آنها خدمت می‌کنیم، موفقیت به راحتی به دست نمی‌آید. نیاز به زمان، تلاش، شجاعت و سرسختی دارد. اکنون، ما باید مطمئن شویم که گام‌های مثبت به سمت برابری جنسیتی واقعی در پاریس ۲۰۲۴ به تغییرات پایدار تبدیل می‌شود.
*توضیح: نویسنده، «نوال المتوکل» عضو هیئت اجرایی IOC و اولین زن عرب آفریقایی برنده‌ی مدال طلای المپیک است.
دیدگاهتان را بنویسید