تعداد مراکز کاهش آسیب و سرپناه‌های مربوط به بانوان نسبت به تعداد زنان کارتن خواب بسیار کم است و در عین حال، در بسیاری از این مراکز به جز سم‌زدایی، هیچ توجهی به مسائل دیگر بانوان معتاد از جمله مسائل روانشناسی و جامعه پذیری آنها نمی‌شود. با وجود این که چندین مرکز نگهداری و ارائه خدمات به زنان معتاد متجاهر در پایتخت وجود دارد، اما ظرفیت پذیرش هرکدام از این مراکز، به دلیل فضای کوچک آنها محدود است و همچنین بسیاری از این مراکز، زنان معتاد را براساس رده سنی گلچین میکنند و بخصوص از پذیرش افراد دارای سنین بالاتر می‌پرهیزند. بنابراین ظرفیت این مراکز پاسخگوی نیاز همه زنان معتاد نیست. بسیاری از مراکز نگهداری از زنان معتاد، از پذیرش بانوانی با سنین بالا پرهیز میکنند، چون نگهداری از آنها شرایط ویژه ای دارد و در مراکزی هم که از زنان معتاد مسن نگهداری می‌شود، عمدتا فقط به دادن قرص‌های سنگین به این دسته از بانوان برای خواباندن آنها اکتفا می‌شود. اما دختران نه می‌توانند در فضای سراهای بانوان زندگی کنند و نه در کمپ هایی که برای آنها احداث شده است؛ زیرا دختران زیر ۲۰ سال در اوج بحران اعتیاد قرار دارند و طبیعتا نگهداری از آنها در کنار زنان مسنی که تجربه‌های زیادی در زندگی شان داشته و بسیاری از آنها سابقه زندان نیز دارند، قطعا مناسب نیست. دختران زیر ۲۰ سال ممکن است مسائلی را در حوزه اعتیاد و… از زنان مسن تر یاد گیرند که خودشان بلند نیستند و همین مساله به تشدید آسیب‌های ناشی از اعتیاد در این دختران دامن می زند. بنابراین اصلا درست نیست که این دختران در کنار زنان معتاد که سنین بالاتری دارند، نگهداری شوند. هیچ‌گاه نمی‌توان آمار دقیقی از تعداد معتادان متجاهر زن به دست آورد، براساس مشاهدات میدانی و تجربی می توان گفت در دوره شیوع کرونا هم تعداد زنان معتاد متجاهر افزایش یافته و هم سن اعتیاد زنان به وضوح پایین آمده است. دختران ۱۵ سالهای در ماه های اخیر به مرکز سرای مهر مراجعه کرده‌اند و محیط نامساعد زندگی موجب گرفتار شدن آنها به اعتیاد و کارتن خوابی شده است و در این میان، حتی برخی از آنها مورد تعدی قرار گرفته‌اند. بیشتر دختران نوجوان معتاد یا در خانواده‌های بدسرپرست زندگی میکنند یا اساسا برخی از اعضای خانواده آنها دارای اعتیاد هستند و همین مساله آنها را به دامان اعتیاد کشانده است. با وجود حضور دختران نوجوان کارتن خواب در سطح شهر، زنان معتاد متجاهری هم در تهران هستند که بالای ۶۰ سال سن دارند. زنی که می‌تواند با وجود اعتیاد و کارتن خوابی به بالای ۶۰ سال برسد، طبیعتا در دوره جوانی از قوای جسمانی بالایی برخوردار بوده است. البته اصولا تخریب چهره در میان زنان معتاد به سرعت اتفاق می‌افتد و به طور مثال، صورت یک زن معتاد ۳۰ سالــه، به خــانم هــای ۴۰ تا ۴۵ ساله نزدیکتر است. در این میان رشد تعداد معتادان متجاهر زن اتباع در سالهای اخیربسیار مشهود بود و طبق مشاهدات میدانی، می‌توان گفت آمار زنان کارتن خواب افغانستانی در تهران بیشتر شده است، البته بازهم تعداد آنها بسیار کمتر از زنان معتادی است که از شهرستان‌ها آواره کف خیابان های تهران شده‌اند. زنان شهرستانی عمدتا به همراه همسران خود به تهران می آیند و یا همسران خود را گم میکنند و از آنها جدا می شوند، یا همسران آنها آن‌چنان درگیر اعتیاد می‌شوند که آنها را رها میکنند.
ندا ماندنی مدیر مرکز بانوان سرای مهر
منبع:آرمان ملی
دیدگاهتان را بنویسید