معرفی فیلم؛ گلوریاها

معرفی فیلم: «گلوریا استاینم» آنقدر عمر طولانی و قابل توجهی داشته است که چهار بازیگر زن برای ایفای نقش او – از جمله دو برنده اسکار – در گلوریاس‌ ها لازم است. این ابزار که چندین مجری، روزنامه‌نگار و فعال باسابقه را به تصویر می‌کشند، حتی گاهی اوقات آنها را در گفت‌وگو با یکدیگر قرار می‌دهد، مؤثرترین عنصر تلاش کارگردان، «جولی تیمور» برای احاطه‌کردن یک زندگی کامل و پیچیده و در عین حال دوری از داستان‌های بیوگرافی سنتی است .

‌درست زمانی که فکر می‌کنید او در حال رفتن به قلمروی کلیشه‌ای است، «تیمور»(کارگردان) آن را با هم مخلوط می‌کند، با ساختار بازی می‌کند و انتظارات شما را زیر و رو می‌کند. تیمور با کار روی فیلمنامه‌ای که با «سارا رول» همکاری داشت، بر اساس زندگی‌نامه زندگی «من در جاده استاینم»، در زمان جوانی استاینم در تولد، و اوهایو و سفرهای جهانی او در دهه ۲۰ زندگی‌اش تا آغاز حرفه نویسندگی‌اش و او می‌گذرد. نقش کلیدی در جنبش آزادی زنان در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰٫ و در حالی که تداومی در اجراها وجود دارد – موها، صداها، آن امضاها، عینک‌های بزرگ خلبانی – هر بازیگر نقش خود را با حال و هوای خاص و با پیشرفت استاینم آغشته می‌کند.

«جولیان مور» بخش عمده‌ای از زمان نمایش را در نقش استیانم دارد؛ ما را به مجله «خانم» و سال‌های پس از آن می برد. هم ایده‌آلیسم خشمگین و هم خرد خسته از جهان را از خود ساطع می ‌کند. «آلیشیا ویکاندر» اما با چالش‌های خود به عنوان یک استاینم جوان‌تر، از دوران تحصیل در کالج اسمیت تا سفرهایش در هند و مقاله مخفیانه و پیشگامانه‌اش در Playboy Bunny، که او را در سال ۱۹۶۳ روی نقشه قرار داد، روبرو می‌شود. قبل از آن، گلوریا کوچک را می‌بینیم(رایان کیرا آرمسترانگ).  دختری پرانرژی که پدر کارآفرین مبارز خود( تیموتی هاتون کاریزماتیک) و گلوریا نوجوان(لولو ویلسون) را می پرستید. او با مراقبت از مادر بیمار جسمی و روحی خود (انید گراهام) یاد گرفت که چگونه برای دیگران بجنگد.

مادر اشتاینم همچنین یک روزنامه‌نگار امیدوارکننده بود – البته با نام مستعار مردانه، یک ضرورت ناگوار در آن زمان – که زمینه را برای مسیر خودش فراهم می‌کند. چیزی که در داستان‌سرایی «گلوریاس» ظریف و کارآمد است، این است که نشان می‌دهد چگونه هر فرد و تجربه در طول زندگی‌اش ایدئولوژی و احساس هدف او را شکل داده است. گفت‌وگوهای گلوریاها در اتوبوسی که به عنوان خط میانی فیلم عمل می‌کند، این قوس را بیشتر روشن می کند. ویکاندر-اس-استاینم که در کنار هم نشسته‌اند، باد در موهای وسط‌شان، به مور-آس اشتاینم می‌نالد که ای کاش وقتی همکاران و ویراستاران مرد دلسرد می شدند، او را مورد آزار قرار می دادند، بیشتر می جنگید. استاینم بزرگ به او اطمینان می‌دهد که در نهایت این کار را انجام خواهد داد: «بسیاری از اوقات، بارها، صحبت کردن با نظرت تو را به دردسر می‌اندازد». او به جوان‌ترش با لبخندی مفرح از خاطره نشاط خود می‌گوید. مطمئناً این یک ترفند است اما همچنین تصویری روشنگر از نوع صحبتی است که همه ما آرزو می‌کنیم در نوجوانی و بیست سالگی با خودمان داشته باشیم.

فیلم به سرعت از یک فرصت کلیدی برای روشن کردن بیشتر زندگی شخصی او عبور می‌کند. موضوعی که در طول فیلم مطرح می‌شود، انتخاب استاینم برای مجرد ماندن در زمانی است که انتظار می‌رفت زنان ازدواج کنند و بچه‌دار شوند. به طور خاص می‌بینیم که مردان در یک سری مصاحبه از او می پرسند که چرا ازدواج نکرده است. وقتی بالاخره در ۶۶ سالگی ازدواج می‌کند، به نظر می‌رسد که فکر دیگری می‌کند: این کسی کیست که او را چنان خیره کرد که نظرش را در مورد چنین موضع مهمی تغییر داد؟ او اشاره می‌کند که نام او دیوید است و ما به طور خلاصه شاهد ازدواج آنها در یک مراسم سنتی چروکی هستیم، اما تمام. (استاینم با دیوید بیل، کارآفرین و فعال محیط زیست و پدر کریستین بیل ازدواج کرد، عمر ازدواجشان تنها ۳ سال بود. دیوید در سال ۲۰۰۳ درگذشت.) این یک فرصت است تا به ما کمک کند او را فراتر از شخصیت عمومی اش درک کنیم.

با این حال، «گلوریاس» همانطور که از تیمور انتظار می‌رود، به طور مداوم یک اثر بصری است. فیلمبرداری از رودریگو پریتو بزرگ (که فیلم « فریدا » تیمور را نیز فیلمبرداری کرده است) به هر یک از این دوره‌ها بافتی شاداب و متمایز می‌دهد. استفاده از سیاه و سفید کاملاً تضاد قابل توجهی را در گفت‌وگوهای مختلف گلوریا در اتوبوس ایجاد می‌کند. لباس‌ها از طراح لباس افسانه‌ای «سندی پاولمثل» است. لباس‌های استاینم بسیار بیشتر از یک بازی پیچیده و شیک پوشیدن، داستانی کاملاً خود را نشان می‌دهد که نشان از پیشرفت او دارد، از لباس‌های کوچک باریکی که او به‌عنوان یک روزنامه‌نگار جوان جاه‌طلب می‌پوشید تا یونیفرم سیاه و بلند او؛ تاپ آستین‌دار، شلوار و چکمه مشکی(در دیالوگی از فیلم به لباس او به عنوان ابزار مبارزه اش نیز اشاره می‌شود). این لباس‌ها همچنین برای نمایش چهره‌های فمینیستی بزرگ‌تر از زندگی از جمله «بته میدلر» در نقش «بلا آبزوگ» نماینده سابق کنگره، «لورین توسن» در نقش وکیل فلو کندی و «ژانل مونه» در نقش «دوروتی پیتمن هیوز»، یکی از بنیان‌گذاران مجله، کلیدی هستند. همه آنها دزدهای صحنه درگیر در نقش‌های نمایشی و سرگرم کننده هستند.

فیلم طولانی گلوریاس‌ ها سفری به زندگی هدفدار و پرسختی گلوریا استاینم است. بی‌شک او یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های فمینیستی قرن ۲۱ است که با استافاده از رسانه، مطالبات زنان را بهتر و پرقدرت‌تر به چلو برد. گلوریا استاینم هنوز با ما است و در سن ۸۶ سالگی همچنان در مرکز استاینم مبارزه می‌کند.