حزب اتحاد ملت ایران برای سه ماه تعلیق شد و معلوم نیست که اراده اصلی درباره آن دقیقا چه باشد و تا کجا برود، به خصوص که روند برخی احضارها و برخوردها هم این بدبینی را تشدید می‌کند، آن‌هم در شرایطی که بیش از هر زمانی شاهد آسیب بسیار زیاد حذف و تضعیف احزاب و سایر نهادهای مدنی‌ای هستیم که می‌توانستند به عنوان واسط جامعه و حکومت عمل کنند و حالا می‌بینیم که نشنیدن صدای جامعه و نپذیرفتن فعالیت نمایندگان گروه‌ها و بخش‌های مختلف جامعه و در واقع انقیاد سیاست، چه رویارویی‌های مستقیم و پرهزینه‌ای را بین بخش‌هایی از جامعه و حکومت در خیابان‌ها موجب شده است. در این شرایط فعالیت حزب اتحاد به دلیل بیانیه‌هایی که طی اعتراضات اخیر داده مورد اعتراض و خشم نهادهای حاکمیتی واقع شده است. در حالی که اگر به پیشنهادهایی که اتحاد در آن بیانیه‌ها داده بود، توجه و عمل می‌شد، شرایط این‌گونه پرهزینه نمی‌شد و جان‌های عزیز پرشماری از دست نمی‌رفت. حزب اتحاد تاکنون تلاش کرده، مطالبات اجتماعی را به طرق مختلف بیان کند و به گوش مسوولان برساند و راه‌حل‌هایی برای مسائل اجتماعی ارایه کند، اما متاسفانه توجهی به آنها نشد. از جمله در مورد مسائل زنان، بارها هشدار داده‌ایم. از تبعیض جنسیتی بسیار بالایی که زندگی زنان را با رنج مداوم مواجه کرده سخن گفته‌ایم. از قوانین نابرابر، از فقر زنانه و… اما اراده‌ای برای شنیدن هشدارها وجود نداشت. – از شکاف جنسیتی گفتیم، از اینکه میزان نابرابری بین زن و مرد در ایران در چهارمین جایگاه در جهان قرار دارد. نابرابری در حوزه‌های اشتغال، فرصت‌های اقتصادی، آموزش و حضور در مناصب سیاسی و قدرت. گفتیم که این جایگاه چیزی فراتر از تحقیر زنان ایران است و می‌تواند منجر به خشم شود. خواستیم همه مسوولان، نهادهای دولتی و حتی فعالان مدنی، اگر آب هم دست‌شان است، زمین بگذارند و برای کاهش شکاف جنسیتی تلاش کنند.
– گفتیم پذیرش سبک زندگی و آزادی در انتخاب نوع پوشش و حجاب، از مطالبات اصلی نسل‌های جدید زنان است، در برنامه‌ای که سال گذشته ارایه دادیم خواستار پایان دادن به برخورد پلیسی با حجاب زنان شدیم، در بیانیه اخیرمان خواستار لغو قانون حجاب و جمع کردن گشت‌های ارشاد شدیم.
– بارها خواستار تغییر قوانین نابرابری بین زن و مرد در ایران شدیم، قانونی که حق طلاق را از زنان سلب کرده، حضانت فرزندان را از مادران می‌گیرد، قانونی که اختیار اشتغال، تحصیل و خروج از کشور را از زن می‌گیرد و به شوهر می‌دهد. قانونی که تا جایی مادران را تحقیر می‌کند که حتی گاهی امکان ثبت‌نام فرزند در مدرسه و گرفتن کارنامه را از او می‌گیرد.
– بارها هشدار دادیم که به جای رفع تبعیض از قوانین، به فکر تغییر قانون مهریه و نابرابرتر شدن قوانین ازدواج افتادن، اشتباه بزرگی است.
– ما بارها و بارها خواستار تصویب لایحه منع خشونت علیه زنان شدیم، گفتیم میزان خشونت خانگی علیه زنان در ایران بیش از آمار جهانی است. گفتیم میزان قتل‌های ناموسی بالاست، باید قوانین پیشگیرانه تصویب شود و در اجرا جدی گرفته شود. گفتیم برای حفاظت از زنان خشونت‌دیده خانه امن می‌خواهیم. گفتیم اما نشنیدید و بیش از ده سال تصویب لایحه منع خشونت علیه زنان را طول دادید و در نهایت هم به جایی نرسید.
– ما نسبت به افزایش کودک همسری هشدار دادیم، گفتیم برای افزایش جمعیت، کودکان را به سمت ازدواج سوق ندهید. ازدواج کودکان انواعی از آسیب برای آنها دارد، از ترک تحصیل و رشد اجتماعی گرفته تا سقط جنین و مرگ مادر هنگام زایمان، افزایش سرطان دهانه رحم، افزایش جمعیت کودکان طلاق گرفته یا رها شده، کودکان کار، کودکان تحصیل نکرده و…
– ما نسبت به قانون جوانی جمعیت هشدار دادیم، به اینکه نمی‌توان برای افزایش جمعیت، در مورد بدن زنان تصمیم گرفت و آنها را مجبور به بارداری اجباری کرد. وسایل جلوگیری از بارداری را از دسترس اقشار کم‌برخوردارتر خارج کرد و بر جمعیت فقرا افزود، بی‌آنکه امکان حمایت اجتماعی موثر از آنها وجود داشته باشد.
– بارها گفتیم که تریبون‌های مذهبی و فرهنگی را به تریبون‌هایی برای رنجاندن زنان تبدیل نکنید. مدام برای زندگی روزمره زنان از دوچرخه‌سواری و ورزشگاه رفتن، تا شاغل‌شدن و نپذیرفتن خانه‌داری خط و نشان نکشید.
ما در حزب اتحاد بارها نسبت به وضعیت تبعیض‌آمیز علیه زنان هشدار دادیم و آنهایی که باید می‌شنیدند، نشنیدند و درنهایت فعالیت حزب اتحاد را تعلیق کردند. اما این‌بار تعلیق فعالیت یک نهاد مدنی، به پاک کردن صورت مساله هم منجر نمی‌شود، چراکه مساله به وسط خیابان‌ها آمده است.
منبع: پرستو سرمدی/ اعتماد
دیدگاهتان را بنویسید